دوباره دلتنگی 

بی حواسم از خودم

چه جوریه که حالم اینجوریه گلم 

برای توست که میزنه بگو که زنده ام . ..

محبت هایت را شمردم !
درست بود اما این عشقتــ را پس بگیر ، گوشه ندارد …

چگـونه بفرستم تپش های قلـبم را برایتــ ؟

تا بـاور کنی تو را از یـاد بردن

کار مـن نیستــ !!!

سخت است نـبـودن کنار آدم هایی که ...

کـنـار آن ها هم که باشی باز هم دلت برایشان تــنــگــ می شود...

بی بهانه در خاطرم هستی

شایـــد...

دوست داشتن همین باشد

فاصله ها ...

دوست داشتن را کمرنگ نم کند

دلتنگی ها را بیشتر می کند

جای خالیت را آنقدر با چشمانم آب خواهم داد...

تا دوباره کنارم سبز شوی...

دلتنگی نام دیگر این روز هاست

وقتی از این همه رهگذر یکی ...

تو نیستی ...

سکوت بهترین تفسیر دوست داشتن است ،

 مهم باهم بودن نیست به یاد هم بودن است.

به غم کسی اسیرم که ز من خبر ندارد

 

من در میان مردمی هستم

که باورشان نمیشود تنهایم

میگویند خوش به حالت که خوشحالی

نمیدانند دلیل شاد بودنم باج به آنهاست

برای دوست داشتن من

بریــده بــاد پــای مــن اگــر رود بـه خـــانه اش

 هرگز به دستش ساعت نمی بست

روزی از او پرسیدم

پس چگونه است

که همیشه سر ساعت به وعده می آیی؟

گفت:

ساعت را از خورشید میپرسم

پرسیدم

روز های بارانی چطور؟

گفت:

روزهای بارانی

همه ساعت ها ساعت عشق است!

-راست میگفت

یادم آمد که روز های بارانی

او همیشه خیس بود...!!!

بــــــي تــــــــو
عمر آرامش کـــــم ميشود
مثل خواب پروانـــه ها !
پس همیشه باش عزیز جان من

 

پای من خسته از این رفتن بود 

قصه ام قصه ی دل کندن بود

دل که دادم به یارم دیدم 

راهش افسوس جدا از من بود

من اگر روح پريشان دارم
من اگر غصه هزاران دارم
گله از بازي دوران دارم
دل گريان،لب خندان دارم
به تو و عشق تو ايمان دارم
در غمستان نفسگير، اگر
نفسم ميگيرد
آرزو در دل من
متولد نشده، مي ميرد
يا اگر دست زمان درازاي هر نفس
جان مرا ميگيرد
دل گريان، لب خندان دارم
به تو و عشق تو ايمان دارم
من اگر پشت خودم پنهانم
من اگر خسته ترين انسانم
به وفاي همه بي ايمانم
دل گريان، لب خندان دارم
به تو و عشق تو ايمان دارم

عشـق يعني خاطرات بي غبار دفتري از شعر و از عطر بهار 

عشـق يعني يک تمنا يک نياز زمزمه از عاشقي با سوز و ساز

عشـق يعني چشم خيس مست او زيرباران دست تو در دست او   

 عشـق يعني ملتهب از يک نگاه غرق درگلبوسه تا وقت پگاه   

چگونه بگویم---عاشقم               

چگونه بگویم---دوستتـ دارم         

چگونه بگویم--- بی تو هی تهی ام    

چگونه بگویم--- آغوشتـ آرامم می کند

وقتي كه ديگر نبود به بودنش نيازمند شدم

وقتي كه ديگر رفت به انتظار امدنش نشستم

وقتي كه ديگر نمي توانست مرا دوست بداردمن او را دوست داشتم

وقتي او تمام شد من تازه اغاز شدم

وچه سخت است متولد شدن

مثل تنها زندگي كردن

مثل تنها مردن

خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار

حالا چه مانده از من ؟... یک مشت شعر بیمار

انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن

اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار

با تار و پود این شب باید غزل ببافم

وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار

دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست

بار ترانه ها را از دوش عشق بردار

بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار

وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد

پرواز را پرنده ! دیگر به ذهن مسپار

شاید از ابتدا هم تقدیر من سفر بود

کوچی بدون مقصد از سرزمین پندار

از پوچ پوچ رویا ، تا پیچ پیچ کابوس

از شوق زنده بودن... تا خنده ای سرِ دار

بی ارزشم و جز تو خریدار ندارم

گیرم بخرندم ، به کسی کار ندارم

گر در هر دو جهانم نپسندد تو پسندی 

من در دو جهان غیر شما یار ندارم

یعنی گلی که بر سر شاخه ببویمت؟

یا آن شراب نابی و باید بنوشمت؟

اصلاً چه حرفهای مفت که در شعر می زنند!

باید تو را بغل نموده و محکم ببوسمت!

گرچه جدا از تو ولی ، همیشه با تو زیستم

من و تویی نکن که من ، کسی به جز تو نیستم

نیتوانم ...

بی تو نمیتوانم ...

باید در هم تلفیق شویم ...

باید "من" و "تو"،" مــا" شویم ...

تا دستمان به تمام آرزوهایمان برسـد ...

مرا هر چند بشکستی

نمی خواهم شکست تو

نمی خواهم که اندوهی ببینم حتی در آن چشم مست تو.

نمی خواهم تو را هرگز نمی یابم تو را هرگز

ولی ترک خیال تو نمی دارم روا هرگز

دعایت می کنم، عاشق شوی روزی
بفهمی زندگی بی عشق نازیباست
دعایت می کنم با این نگاه خسته، گاهی مهربان باشی
به لبخندی تبسم را به لب های عزیزی هدیه فرمایی
بیابی کهکشانی را درون آسمان تیره شب ها
بخوانی نغمه ای با مهر

من نمیگویم درین عالم
گرم پو، تابنده، هستی بخش
چون خورشید باش
تا توانی
پاک، روشن
مثل باران
مثل مروارید باش

چنان فشرده شب تیره پا که پنداری
هزار سال بدین حال باز می ماند
به هیچ گوشه ای از چارسوی این مرداب
خروس ایه آرامشی نمی خواند
چه انتظار سیاهی
سپیده می داند ؟

بهترین لحظه های روز و شبم
لحظه های شکفتن سحر است
که سیاهی شکسته پا به گریز
روشنایی  بال و پر گشوده است

تورو از دست نمیدم ،

جز تو دل به کس نمیدم ،

تورو از خدا گرفتم به خدا هم پس نمیدم.

دیروز به جرم بالا رفتن از قلبت دستگیر شدم !

بیا بهشون بگو ساکن قلبم دزد نیست !

دلم چندین سال است روزه ی عشق گرفته است !

 اذان افطارش را تو بگو

چشمانم را می بندم

عصاره ی تمام مهربانی ها را می گیرم

و از آن فرشته ای می سازم همچون “خودت”

خدا رو چه دیدی ، شاید با تو باشم

شاید با نگاهت از این غم رها شم

خدا رو چه دیدی ، شاید غصه رد شد

دلم راه و رسم این عشق رو بلد شد

کاش میشد دارو باشی،
نه زخم کاری نه نمک،
واسه خودت ادمی باشی،نه آدمک

عشق كه آپشن نداره خودت باش كسي هم خوشش نيومد ،،

خيالي نيست اينجا كه مجسمه سازي نيست ،،